بیماریهای قلبی و عروقی از جمله بیماریهای مزمن و پیش رونده محسوب میشود که متاسفانه درمان قطعی برای آنها وجود ندارد. بسیاری از بیماران روشهای تهاجمی مانند عملهای جراحی را برای درمان انتخاب کرده یا اینکه مجبور هستند برای همیشه داروهای شیمیایی را استفاده کنند. در حالی که گروهی از پزشکان روشهایی دیگر مانند استفاده از دستگاه فیزیوتراپی را تجویز میکنند. چراکه معتقدند فیزیوتراپی تا حد زیادی میتواند عوارض این بیماری را کاهش داده و از پیشرفت آن جلوگیری کند. در ادامه به تاثیر فیزیوتراپی در بیماری قلبی و عروقی میپردازیم.
نقش فیزیوتراپی در بیماری قلبی و عروقی چیست؟
فیزیوتراپی یا درمان فیزیکی نقش مهمی در درمان بیماری های قلبی و عروقی دارد. این نوع درمان شامل تمرینات فیزیکی، توانبخشی عضلات و تمرینات تنفسی است که به بهبود عملکرد قلب و عروق کمک می کند.
بیماران با بیماری های قلبی و عروقی یا افرادی که سکته قلبی را تجربه کردهاند، نیاز به توانبخشی عضلات قلبی، افزایش استقامت، کاهش فشار خون و کنترل وزن دارند. فیزیوتراپی به آنها کمک می کند تا با انجام تمرینات منظم و مناسب، عضلات قلبی و عروقی خود را تقویت کنند و بهبود عملکرد قلبی خود را برای پیشگیری از ایجاد مشکلات جدی تحریک کنند.
علاوه بر این، فیزیوتراپی می تواند به کنترل عوارض بیماری های قلبی و عروقی مانند درد، تورم، خستگی و ضعف عضلات کمک کند. این درمان همچنین می تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران با این نوع بیماری ها کمک کند و آنها را در بازگشت به فعالیت های روزمره و خودمختاری یاری دهد.
تاثیر روش های هوازی بر بیماری های قلبی و عروقی

ورزش های هوازی یا تمرینات تنفسی مانند پیاده روی، دوچرخه سواری، شنا و ایروبیک، نقش بسیار مهمی در پیشگیری از بیماری های قلبی و عروقی دارند. انجام منظم ورزش های هوازی می تواند به تقویت عضلات قلبی، افزایش استقامت قلبی و عروقی، کاهش فشار خون، کنترل قند خون و کاهش وزن کمک کند.
ورزش های هوازی باعث افزایش ضربان قلب می شوند که باعث افزایش جریان خون و اکسیژن به اعضاء بدن می شود. این باعث تقویت عضله قلب و بهبود عملکرد آن می شود. همچنین، ورزش های هوازی به افزایش سطح کلسترول خوب (HDL) و کاهش سطح کلسترول بد (LDL) و تریگلیسریدها کمک می کند که این امر می تواند از ایجاد توده چربی و ریسک بروز بیماری های قلبی و عروقی جلوگیری کند.
بیشنر بخوانید» سندورم خروجی قفسه سینه
بهبود توانایی تنفس در حین فعالیت و تاثیر آن بر بیماری قلبی و عروقی
بهبود توانایی تنفس در حین فعالیت و ورزش میتواند بهبود عملکرد قلبی و عروقی را تسریع بخشد و در پیشگیری از بیماری های قلبی و عروقی موثر باشد. تنفس صحیح و قوی در حین فعالیت و ورزش، اکسیژناسیون بهتر بدن را تضمین میکند و میزان اکسیژن موجود در خون را افزایش میدهد. این امر باعث افزایش توانایی عضلات برای انجام فعالیتهای ورزشی میشود و باعث کاهش خستگی و افزایش استقامت عضلات میشود.
بهبود توانایی تنفس در حین فعالیت و ورزش، باعث افزایش ظرفیت حجمی ریهها، تقویت عضلات تنفسی و بهبود عملکرد ریهها میشود. این امور باعث افزایش توانایی بدن در جذب و استفاده از اکسیژن میشود که در نتیجه باعث بهبود عملکرد قلبی و عروقی میشود.
به عنوان مثال، انجام تمرینات تنفسی مانند تمرینات تنفس عمیق، تمرینات تنفس مربوط به یوگا و مدیتیشن، تمرینات تنفسی توسط فیزیوتراپیست یا مربی حرفهای میتواند به بهبود توانایی تنفس و بهبود عملکرد قلبی و عروقی کمک کند. این تمرینات میتوانند به تنظیم نرخ تنفس، افزایش ظرفیت ریهها و بهبود توانایی بدن در استفاده از اکسیژن کمک کنند و در نتیجه به بهبود عملکرد قلب و عروق کمک کنند.
موارد ضروری در فیزیوتراپی بیماران قلبی – عروقی

بطور کلی استفاده از فیزیوتراپی در بیماران قلبی و عروقی دسته بندی شده و روشهای متفاوتی نیز خواهد داشت. معمولا پزشکان متخصص فیزیوتراپی قلبی بعد از عارضههایی مانند سکته قلبی، عمل پیوند، آنژیوپلاستی، جراحی تعویض دریچه و جراحی قلب باز را توصیه میکنند.
مراحل انجام فیزیوتراپی در بیماران قلبی و عروقی
حرکات فیزیوتراپی در بیماران قلبی و عروقی به 3 مرحله دستهبندی میشود:
- اولین مرحله فیزیوتراپی برای بیماران قلبی و عروقی در بیمارستان آغاز میشود. چراکه بیماران قلبی نسبت به انجام فعالیت از حساسیت بالایی برخوردارند و بایستی بلافاصله با انجام تستهای ورزشی، هر گونه علائم و عکس العملی تحت نظارت پزشک باشد. در کنار این باید رژیم غذایی مناسبی را هم متناسب با شرایط بیمار درنظر گرفته شود.
- دومین مرحله از فیزیوتراپی بیماران قلبی و عروقی، بعداز ترخیص انجام میشود. بهتر است بیمار در خانه استراحت کرده و فیزیوتراپی را زیر نظر متخصص انجام دهد.
- آخرین مرحله از فیزیوتراپی بیماران قلبی و عروقی، به تشخیص پزشک و بعد از گذشت 1ماه و نیم تا 2 ماه بعداز عمل جراحی انجام میشود. این مرحله اصلیترین بخش درمان فیزیوتراپی پس از جراحی محسوب میشود. به همین خاطر انجام کامل و صحیح حرکات، از اهمت باللاتری برخوردار خواهدبود.
کلام پایانی
فیزیوتراپی در بیماران قلبی و عروقی تاثیرات مثبتی دارد از جمله افزایش استقامت قلبی، کاهش علایم بیماری، کنترل فشار خون، بهبود عملکرد عروق و افزایش کیفیت زندگی. این روش غیر دارویی و غیر جراحی میتواند بهبود عملکرد قلبی، کاهش علایم بیماری و افزایش کیفیت زندگی بیماران را فراهم کند.